XXXIII

    Byłam zła. Ba byłam wręcz wściekła na Anastazję. Może to nie moja sprawa co ona robi, ale przez nią  pokłóciłam się z Miśkiem. On myślał, że ja go zdradzam. Dobrze, że blondynka to wytłumaczyła. Moja pierwsza i poważna kłótnia z Michałem. Siedzimy teraz ze Zbyszkiem w kuchni i jemy śniadanie.
-Ładnie wczoraj zabalowałyście - mruknął mój brat.
-Przestań - powiedział Michał.
-Łatwo ci powiedzieć - warknął Zibi i rzucił talerzem do zlewu tak, że się stłukł.
-Słuchaj - krzyknęłam zirytowana - gdybyś nie był takim debilem, ruszył swój szanowny gwiazdorski tyłek, to nie musiał byś się wkurwiać, że Ann sypia z jakimiś frajerami, w dodatku w twoim łóżku. Myślisz, że co ? Ty będziesz sobie posuwał Aśkę jak będzie ci wygodnie, a ona jak Orleańska Dziewica będzie czekała na ciebie?
-To nie ma i tak sensu - mruknął.
-Z twoim podejściem to nigdy nic nie będzie miało sensu - warknęłam zła.
-O co ci chodzi ?
-To ja się pytam o co tobie chodzi ?
-Ona w Warszawie, ja w Rzeszowie widzisz tu przyszłość ?
-Jakoś ja z Miśkiem dajemy radę- powiedziałam.
-Ale wy to inna sprawa.
-Ta, bo my chcemy. Myślisz, że ona by do ciebie nie przyjeżdżała tak jak ja jeżdżę do Jastrzębia.
-Zuza - powiedział.
-Wiesz co, zastanów się najpierw dobrze czego oczekujesz od niej. Teraz przepraszam, ale wracam do domu. Chcę się przebrać i spotkać jeszcze z przyjaciółką.
      Poszłam do sypialni zebrać swoje rzeczy. Za mną przybłąkał się Michał.
-Kochanie - zaczął spokojnie - nie denerwuj się na niego - przytulił moje plecy.
-Michał, nie denerwowała bym się gdyby w końcu przejrzał na oczy.
-Nie pamiętasz jak z nami  było ?
-Pamiętam, ale my nie rozwalaliśmy nikomu związku - mruknęłam wtulając się w niego.
-Kochanie, przecież nic się nie stało - powiedział odgarniając mi włosy z twarzy.
-Ale - zaczęłam ale nie dane mi było dokończyć bo mnie pocałował.
-Koniec - zarządził, gdy się ode mnie odsunął.
-To ja uciekam do domku. Wieczorkiem się spotkamy.
       Pocałowałam go przelotnie w policzek i wyszłam z mieszkania nie żegnając się z bratem. Szybko dotarłam do pustego domu. Przebrałam się i zadzwoniłam do Anastazji.
-Siem, siem, siema - zawołałam wesoło.
--Pogodzeni ? - zapytała.
-Tak, spokojnie. Spotkamy się ?
--Jasne, za 10 min ?
-Możemy u ciebie ?
--Spoko.
-To ja zaraz będę.
          Szybko wzięłam potrzebne rzeczy i poszłam do przyjaciółki. Otworzyła mi jej mama i powiedziała, że Ann  jest w pokoju. Skierowałam się w odpowiednim kierunku i nawet nie pukając weszłam do pokoju.
-Hello - krzyknęłam.
-No hej, a ty co masz taki humor ?
-To źle ?
-No nie. Dobra mniejsza z tym.
-Tak, masz rację. Chciałam pogadać o czymś innym.
-O czym ?
-Czemu to robisz ?
-Ale co ?
-Andzia - jęknęłam.
-No co ?
-Czemu sypiasz z kolesiami z klubu.?
-A co nie mogę ?
-Andzia, jesteś dorosła. Okej, rozumiem. Jednak to nie znaczy, że musisz się puszczać - warknęłam  zła.
-A twój brat może pieprzyć każdą panienkę, która stanie na jego horyzoncie?
-To tylko o Zbyszka chodzi ?
-Nie tylko. Ty tego nie zrozumiesz. Masz Michała, który cię kocha.
-Anastazja. Zachowujecie się jak dzieci - warknęłam.
-Wcale nie - oburzyła się.
-Wiesz co, gdybyście zachowywali się jak dorośli ludzie byście ze sobą normalnie porozmawiali, a nie. Unikacie się. Robocie jakieś głupie podchody. Chcesz zrobić mu na złość, a przez swoje wybryki prawie rozpierdoliłaś mi związek - krzyknęłam wściekła.
-To nie moja wina, że Michał wyciąga za pochopnie wnioski.
-Widać, że nie mamy o czym gadać. Cześć.
        No zezłościła mnie na maxa. Jak ona tak mogła. Ja staję na głowie, żeby jej pomóc, a ona co? Wkurwiona skierowałam się do mieszkania brata. Gdy tylko przekroczyłam próg mieszkania wiedziałam, że zaraz coś się stanie i będę mogła pogryźć każdego kto stanie na mojej drodze. W salonie koło MOJEGO Michała siedziała Monika, była dziewczyna MOJEGO ukochanego. Żeby było śmieszniej we trójkę z czegoś śmiali się w najlepsze.
-Cześć kochanie - powiedziałam siadając obok Michała. Moje przeczucie, mój ósmy zmysł mnie nie zawiódł. Byłam w stanie pogryźć każdego.
-O Zuza, hej. - pocałował mnie w policzek.
-Cześć Zuzia - powiedziała Monika ze sztucznym uśmiechem.
-Cześć - powiedziałam niezbyt miło. Przestałam ją szanować, gdy wskoczyła tamtemu facetowi do łóżka, jak Misiek był w Spale.- Co cię tu sprowadza ? - zapytałam kładąc rękę na kolanie Michała.
-Spotkaliśmy się pod klatką - wytłumaczyła.- Chłopcy zaprosili mnie na kawę. W końcu nie ma co rozpamiętywać tego co było. - powiedziała strzelając oczami do Kubiaka. A ten, jak każdy facet na to leciał. Myślałam, że tam zwariuje.
-Idę po coś do picia - poszłam do kuchni. Uznałam, że to był błąd. Zibi opuścił w tym  samym czasie salon, żeby odebrać telefon w salonie. Gdy wróciłam Monika obmacywała Miśka. No jak bym mogła to bym zabiła. -Nie przeszkadzajcie sobie - warknęłam wściekła. - Ja już wychodzę.
       Rzuciłam szklankę na panele w pokoju. Skierowałam się do wyjścia, gdy usłyszałam.
-Zetka, no nie wygłupiaj się, kochanie - powiedział Michał, łapiąc mnie za rękę.
-Wracaj do Monisi -powiedziałam i wyrwałam rękę z jego uścisku.
-O co ci kurwa chodzi ? - zapytal zirytowany.
-Nie udawaj idioty. Myślisz, że nie widziałam jak ci się podobało jak strzelała do ciebie oczami ?
-Przestań. Dobrze wiesz, że ona się dla mnie nie liczy tylko ty.
-A to ciekawe. Jeszcze tak niedawno zarzekałeś się, że nie chcesz mieć z nią nic wspólnego po tym co odpierdoliła, a teraz co? Kawkę sobie pijecie ?
-Zbyszek ją zaprosił. Co miałem zrobić.?
-Nie potrafisz się odezwać, nie ?
-Nie rób scen.
-Ja nie robię scen, tak jak ty dałeś temu popis rano.
-Miałem ku temu powody.
-Ciekawe jakie ?
-A jak ty byś się poczuła, gdybyś zobaczyła mnie w samych bokserkach i jakąś pannę wychodzącą z mojej sypialni w samej bieliźnie.?
-Na pewno dała bym ci się wytłumaczyć - krzyknęłam ze łzami w oczach - widać jak bardzo mi ufasz.
-Kochanie.
-Pierdol się !!
        Krzyknęłam. Łapiąc w biegu rzeczy wyszłam trzaskając efektownie drzwiami, że chyba blok się poruszył. Zdenerwowana poszłam do domu, w którym była mama.
-Zuzia to ty  ? - zapytała, gdy otworzyłam drzwi - coś się stało ? - zapytała jak usłyszała głośne trzaśnięcie. Zapłakana stanęłam w drzwiach kuchni. - Jezu, dziecko co ci się stało ? - zapytała mama widząc mnie w tym stanie.
-To koniec - mruknęłam i wybuchłam.
-Ale czego koniec ? - zainteresowała się, przytulając mnie.
-Mojej przyjaźni z Ann, związku z Miśkiem.
-Ale jak to ?
-Z Anastazją się pokłóciłam przez Zbyszka, a z Michałem sama nie wiem czemu. On mi mamo po prostu nie ufa - wychlipałam.
-No już spokojnie - powiedziała głaszcząc mnie po plecach - na pewno wszystko będzie dobrze.
           Mama zaprowadziła mnie do pokoju. Położyłam się, popłakałam jeszcze trochę i zasnęłam.



Hej ho, hej ho. Zostawiam z wami kolejny rozdział. Mam nadzieję, że to iż rzadziej dodaję rozdziały nie zniechęci was do czytania i komentowania. Pozdrawiam i całuski :)